Tijdens de liveaboards in 2002 (en ook tijdens de trip in 2005) met de Nimrod wordt tijdens de laatste dag de Cod Hole bezocht. Dit is een van de beroemdste duikstekken van het Noordelijk Great Barrier Reef. Vlakbij het luxueuze Lizard Island ligt de duikstek. Het is zo beroemd omdat er al zo’n 20 jaar lang potatocod’s gevoerd worden (Ned. naam Tukulu tandbaars, nou ja Nederlands….). Dat is natuurlijk helemaal niet in de haak maar het wordt verdedigt door het feit dat deze vissen intussen niet meer in staat zijn om voor hun eigen eten te zorgen. Dat er op deze manier een populatie in stand wordt gehouden van vissen die het elders moeilijk hebben wordt ook nog wel eens aangevoerd, zeg maar een soort fokprogramma zoals dat ook met reuzepanda’s gebeurd. Hoe dan ook, genoeg recht gepraat wat krom blijft, de nieuwsgierigheid wint het van de principes en dus zwemmen we achter Noa aan richting een zandvlakte. 
Ze heeft een soort jerrycan bij zich met dode vis. Er zitten gaten in om de geur te verspreiden en dat helpt. Als een soort rattenvanger van Hamelen zwemt ze voor een hele sliert vissen uit, met ertussen de enorme potatocods. Tot 1,80 groot en sommige wegen meer dan 250 kilo! Eenmaal op de zandvlakte maken we een halve cirkel en komt Nao langs. Ze houdt de dode vis vlak voor ons gezicht en de enorme beesten grijpen de vis met een klap. Als ze van richting veranderen worden de duikers bijna omver gezwommen. Tussen de potatocods zwemmen gemeen uitziende rode vissen van zo’n 30-40 centimeter groot. Ze heten Red Bass. Ze zijn veel sneller dan de potatocods en proberen dan ook de vis te stelen. Ze hebben gemeen uitziende duivelstandjes en het is om deze reden dat Nao een pantserhandschoen draagt van metaal. Als ze een vis voor Tanja houdt, komt er een potatocod aan. Nao laat het visje los en op dat moment schiet er en Red Bass tussen Tanja en de potatocod door en gaat met de vis aan de haal.
Geef een reactie