Piz Boé
Staying alive

Vandaag staat in het teken van verkennen. We willen verkassen maar omdat de camping hier absoluut overladen is en we op zich een aardig plekje hebben zijn we een beetje huiverig om te verhuizen.Ook omdat we nog niet precies weten waar we heen willen gaan we met de auto op pad om te verkennen. We gaan richting Cortina d’Ampezzo. Het is 59 kilometer rijden maar daar zitten twee passen tussen met bij elkaar meer als honderd haarspeldbochten dus wordt het een tocht van meer dan 3½ uur. In Cortina aangekomen blijkt er genoeg plaats op de campings. We rijden wat rond en besluiten ergens bij een meertje wat te gaan eten, dus volgen we de bordjes. Het gaat via een heel smal weggetje het bos in. Achter ons volgen nog een paar auto’s en van boven komen er regelmatig andere terug. Blijkbaar is het meertje nogal in trek.

Uiteindelijk komen we ergens op een akelige helling tot stilstand. Voor ons staat een Italiaan te keren op een plek waar ik nog niet eens al wandelend zou keren. Achter me is een Italiaan zo dicht tegen me aan gekropen dat er geen blaadje papier meer tussen de bumpers kan. Ik sta daar met m’n diesel, volgeladen op een helling van zeker 15%. De bestuurder en de dame ernaast zijn uitermate verbolgen over het feit dat ze ruimte moeten maken omdat ik niet zeker ben van het achteruitrijden tijdens het hellinkje trekken. Uiteindelijk kunnen we ontsnappen. We rijden verder en onderaan de springschans van de Olympische Spelen die hier in 1956 gehouden zijn, eten we wat. Ik ben intussen knap chagrijnig van al die drukte om me heen. We besluiten om terug te rijden en ergens halverwege de Falzaregopas een kabelbaan omhoog te nemen en daar te gaan wandelen. De stoeltjeslift brengt ons naar Cinq Tori een reeks van vijf markante pieken die als een een soort obelisken omhoog steken.

In de Eerste Wereldoorlog is hier heel hevig gevochten tussen Oostenrijk en Italië. Tanja is intussen het wandelen zat en wordt weigerachtig. Ik heb het ook wel gehad dus na een halfslachtige poging van een uurtje zijn we weer op weg naar beneden. In Canazei aangekomen doen we nog wat inkopen, eten we en na een vuurtje en wat wijn en whisky gaan we naar bed .Om twaalf uur breekt de Derde Wereldoorlog uit. Gelukkig valt het mee en blijkt alleen maar Maria Hemelvaart te zijn de nationale feestdag in Italië.

Piz Boé
Staying alive