Afscheid nemen

We beginnen de dag zoals gewoonlijk met een duik. Als je voor deze vakantie had gezegd dat je voor het ontbijt al een duik er op zou hebben zitten zou ik daar niet gecharmeerd van geweest zijn en nu gaat het gewoon zonder nadenken. De duik is op de andere kant van het rif waar we nog niet eerder hebben gedoken. We gaan zonder Andrea op pad, dus je kijkt wat vaker naar de anderen om te zien of ’t goed gaat maar die zijn intussen net zulke goede duikers als wij en dat gaat dus prima. De duik zelf is redelijk. Onder de boot is een soort druipsteen koralentuin waar we tot de laatste bar blijven rondneuzen. Altijd heeft de laatste duik iets weemoedigs, afscheid nemen van dat heerlijke warme, heldere water, met al dat mooie leven dat onder en op elk stukje koraal zit. Ik kan me alle laatste duiken nog herinneren; Helengeli Corner, Skalaheia, the Lighthouse… Ik wordt er altijd een beetje triest van.

Vandaag wordt dat wel weer gecompenseerd door het feit dat Tanja haar 100ste duik maakt. Feestmutsen en gebak op het tafelkoraal. Na de duik, worden overal op de boot spullen te drogen gehangen, want het feest is voorbij. De terugtocht naar Marsa Alam is net zo heftig als de heenweg, de zee gaat flink tekeer en de golven spoelen over het voordek. De meeste mensen houden het na twee golven voor gezien maar Peter houdt het 2 uur vol, voor op de voorplecht. In de haven horen we dat de Conquest, die eigenlijk naar El Quasir zou varen, ook naar Marsa Alam komt omdat ze het niet halen. Afscheid nemen van de boot, de bemanning en van het luie leven. Er wordt een fotosessie georganiseerd voor groepsfoto’s en dan moeten de spullen gepakt worden. De laatste lunch en dan gaat de zodiak op weg om ons af te droppen. De aankomst is de gebruikelijke heksenketel met veel plaatselijke inboorlingetjes die aan je spullen lopen te sjorren. Gelukkig arriveert de bus na een half uur en kunnen we in ieder geval de spullen opbergen. Het wachten is nu op de andere groep. Aan de overkant van de haven is een tentje waar een koelkast en een TV staat. Totaal vreemd van alle ellende in de wereld zitten we vol verbazing te kijken naar een documentaire waar Britse troepen landingen uitvoeren van uit zee. Sommige mensen vinden dat dit in Afghanistan moet zijn, voorbijgaand aan het feit dat Afghanistan niet aan zee ligt. Andrea legt uit dat het om een oude promotievideo gaat.
Een andere Egyptenaar vertelt met een stalen gezicht dat er al 10.000 miltvuur doden zijn. Iedereen is aangeslagen. De ellende van de wereld is weer in volle neergedaald. De enige breuk met deze ellende zijn de vrachtwagens met kamelen die af en toe voorbij komen. Adriaan probeert bij elke vrachtwagen contact te maken maar onverstoorbaar kijken de beesten lodderig voor zich uit. Om een uur of 4 komt de Conquest aan en vertrekken we naar Hurghada. De busreis is net als op de heen weg; lang, maar er is wel het een een ander bij te praten. De andere groep heeft het ook prima naar de zin gehad. In Hurghada worden we gedropt in het mooiste hotel, wat zijn kamers in de aanbieding heeft gegooid om toch nog wat te verdienen. Het is extreem luxe, heel groen, veel marmer. . Een heerlijke douche wacht me, de eerste deze week. Het eten is een buffet met heerlijke gerechten. Iedereen zit opgefrist en uitgebreid te schransen, want al was het eten heel redelijk aan boord, het was zeker niet eat all you can. Na het eten gaan we met een club naar Hurghada. De taxi worden uit onderhandeld en in een oude Peugeot 509 scheuren we naar de oude stad. Daar gaan we op jacht naar T-Shirts. Overal om je heen is het een heksenketel van mensen die aan je trekken, tegen je lullen in het Nederlands (busje komt zo, oliebol en appelflap…..) en je aandacht proberen te trekken. Het is leuk, maar alleen vanwege de veiligheid van de groep. Als ik hier alleen had gelopen dan had ik mij niet op mijn gemak gevoeld. We slenteren wat door de stad en komen uiteindelijk terecht bij Tina’s een winkel die erg on-Egyptisch is; strak ingericht, airco. Wel moet je onderhandelen over de prijs, en iedereen denkt een goede prijs te maken maar volgens mij is de verkoper de enige die echt tevreden kan zijn. Zie het maar als ontwikkelingshulp.Terug in het hotel nog een Stella, het lokale Egyptische bier in halve liter flessen en dan slapen.

Het bed is heerlijk, heerlijk veel ruimte om je heen. De volgende morgen is het ontbijt een even zo grote traktatie als gisteren het buffet. Heel veel lekkers, ik geloof dat Tanja wel 4 keer teruggaat. Om 11 uur komt de bus dus na het ontbijt gaat iedereen zijn spullen pakken. Voor het hotel wachten we in de brandende zon, (waarschijnlijk de laatste brandende zon voor de komende maanden) op de bus, die niet komt. Om een uur of 11 wordt Joop gebeld en horen we dat de vlucht gecanceld is en dat we nu pas om 7 uur vanavond gaan vliegen. Naar natuurlijk, maar je kunt beter hier in het hotel wachten dan op het vliegveld. Een half uur later liggen we lekker in het zwembad (koud.. maar 25°!) Tanja laat een tatoo zetten van Henna en verder doen we niets dan luieren. Om half vijf staat dan eindelijk de bus klaar en vertrekken we naar het vliegveld. Daar gaat de bureaucratische stoelendans weer beginnen. Iedereen moet weer een kaartje invullen en hoe netjes je ook schrijft, die donkerogend en dreigend kijkende douanesukkel gaat het weer overschrijven, het land binnen als Vilem Heigdnma en het weer verlaten als Wiiien Meiybdan… Dan weer wachten. De taxfreeshops worden uit en te na bekeken en jawel weer een fles whisky moet het ontgelden, dit maal een Glen Moray. Met maar 20 minuten vertraging vertrekken we met Elektra naar Kreta… De goeie richting op, dat wel maar niet echt wat voorspoedig. Tussenlanding, weer een uur verder en om een uur of 2 ’s nachts komen we aan op Brussel, opgewacht door Gemma en Greet. De busreis is voor velen een excuus om vast een voorschotje op het bed van straks te nemen. Eenmaal in Utrecht gaan sommige volgens het principe van een brutaal mens… met de taxi’s aan de haal. Als 1 na laatste, uitgezwaaid door Joop en Gemma vertrekken we met een laatste taxi en vallen een half uur later afgedraaid in bed, met een spinnende Fidel tussen ons in. De vakantie was heel gaaf, Egypte is mooi onder water en een groepsvakantie is ook prima bevallen. Kortom weer een vakantie om toe te voegen aan het als maar groeiende rijtje toppers.