Vakantie da’s lekker uitslapen dus springen we fris en fruitig uit onze hut als Hamada op de deur klopt. Daarvan is ongeveer 100% gelogen want om half 6 wakker gemaakt worden is niet leuk en het kost ons dan ook enige innerlijke overtuigingkracht om op te staan. Zo bedenken we ons dat als we om 2 minuten voor 6 wakker gemaakt worden, we nog steeds fully dressed (=zwembroek) op tijd voor de briefing kunnen zijn. We hijsen het slaperige lijf toch iets eerder eruit en doen wat inleidende beschietingen: fles analyseren en ademset op de fles schroeven. Ademset weer losmaken en de duikbril (die we om de kraan moeten hangen als teken dat we Nitrox willen) bevrijden en nogmaals ademset vastmaken. Ook moet ik op zoek naar mijn loodpockets omdat er 3 mensen met hetzelfde vest zijn (en dus dezelfde loodpockets) en één daarvan heeft mijn hoeveelheid lood opgeëist. Nog net op tijd kunnen we koffie scoren om vervolgens 10 minuten Frans geratel aan te moeten horen. Hamada, opperduiker, kan dat vervolgens naar volle tevredenheid onzerzijds, samenvatten in 3 Engelse zinnen. We gaan naar de Giannes D, een mooi wrak. We zitten in zodiac 3 dus we kunnen rustig aan doen. Totdat Hamada met zijn liefste gezicht komt vragen of we wellicht door kunnen pakken om toch met zodiac 1 te gaan. Aardig als we zijn doen we dat natuurlijk maar moeten ons wel opeens haasten. We stappen in de zodiac en vertrekken. Het rif van Abu Nahas heeft nogal een aantrekkingskracht op brokkenpiloten want er liggen 4 wrakken op een rij. We gaan op bezoek bij de eerste maar daarvoor moeten we wel door de stevige branding heen ploegen. De zodiac stuitert als een Eftelingattractie en Gert wordt iets witter. Terwijl we door de branding heen ploeteren komen er met achteloos gemak 3 dolfijnen voorbij gezwommen… 
De duik is prima: mooi wrak met veel details. Ergens achter de kapiteinshut zijn een paar dekluiken waarbinnen een grote school makrelen zich laten poetsen door een poetsvis. Met grote bekken naar boven hangend worden ze één voor één afgewerkt door de mondhygiënisten. We maken een rondje door het stuurhuis en cirkelen om de boeg waarna we terug moeten vanwege de teruglopende luchtvoorraad. Eenmaal boven blijken we de eerste te zijn waardoor we lang in de dobberende zodiac moeten wachten, naar genoeg voor Gert om zeeziek van te worden. Gelukkig zakt dat weer redelijk snel als we aan boord zijn en weer een ontbijtje achter de kiezen hebben. Omdat de tweede duik ook op een wrak van Abu Nahas is, besluit Gert om die duik te skippen, met name omdat we hierna nog 2 duiken gaan maken. Ik ga wel en duik met Samboe, een oudere maar lekker rustige gids die rustig de route afwerkt en ons het hele wrak van de Crisoula K laat zien. Leuk duikje maar niet bijzonder.
Tijd voor de grote sprong voorwaarts, de overstek naar de Sinaï. In eerste instantie valt het mee maar na een minuut of 10 beginnen de zitzakken, inclusief de bezitter, heen weer te schuiven tussen bak- en stuurboord. Het personeel komt opeens rennend in actie om alles vast te sjorren. Die hadden blijkbaar ook minder verwacht. Maar we komen (sommige met behulp van Egyptische chemicaliën) zonder kleerscheuren aan de overzijde. We ankeren vrijwel boven het wrak van de Dunraven. We moeten op pad met Agnes want die gaat een gidslijn uitzwemmen voor een aantal cursisten die de wrakduikspecialty volgen. We begeleiden haar door het mooie wrak. Grote stoomketels en de krukas die door het hele achterschip heen loopt. Als we het diepste punt hebben bereikt nemen we afscheid en gaan Gert en ik snel richting het rif want het wrak is niet echt heel bijzonder. Dat rif is mooi, vol leven en we eindigen, al safetystoppend, in een mooi koraaltuin.
Voor de nachtduik krijgen we een briefing die heel duidelijk lijkt maar onder water herken ik er helemaal niets van. Het is Gert’s eerste nachtduik maar dat gaat prima, wat mij bezig houdt is dat ik me wel verantwoordelijk voel voor de route en die is mij geheel onduidelijk. Het moet een koraalpinnacle zijn van 14 meter diep en zo’n 18 meter doorsnee. Ik kom niet veel dieper dan een meter of 8 en uiteindelijk maken we 1 rondje waar we wel 40 minuten over doen. De duik zelf is niet bijzonder, wat garnalen, veel medusakronen en wat slapende papegaaivissen. Kortom leuk maar niet heel bijzonder. Na het late eten, zitten we nog even boven om af te koelen en zien voor verbazing het Frans\Belgische ritueel voor de tweede keer ontvouwen. Veel, heel veel taxfree alcohol wordt tevoorschijn gehaald en in ruime mate genuttigd. Gert en ik hebben een decobiertje op maar slaan vriendelijk doch resoluut het aanbod af voor rum, Baileys en meer van dat soort beroerde drankjes. Rond 10 uur haken we af, zeggen te gaan slapen maar de waarheid is dat er in de hut een lekker fles Talisker lonkt waar we allebei nog een afzakker uittappen. Maar dan gaat de tol van 3 dan wel 4 duiken per dag zijn tol vragen: tijd om te gaan slapen
Geef een reactie