Reisverslag Zwitserland 13-18 augustus 1993

Vrijdag 13 augustus 1993 Om 10 uur vertrekken we vanaf de Adelaarstraat, uitgezwaaid door Vincent die voor de planten en de konijnen zorgt, voor onze eerste echte grote buitenlandse vakantie. Het budget is heel beperkt dus we hebben een kofferbak vol eten bij ons. We gaan via Maastricht - Luik - Luxemburg - Metz - Straatsburg - Mulhouse - Bazel - Bern - Thun - Kandersteg - Lötschental. In Luxemburg halen we nog even een flinke voorraad shag en tanken we. Bij Mulhouse komen we ergens in the middle of nowhere in de file te staan tussen de wijngaarden. Om de 2 à 3 uur stoppen we even om de benen te strekken. Bij Basel gaan we de grens over en jawel hoor we worden eruit gehaald. Waarschijnlijk ziet de auto er te afgetrapt uit. De kofferbak moet open, de aanblik van de zak aardappelen, de blikken boontjes en de vacuüm verpakte hamburgers zijn doorslaggevend voor onze goeie bedoelingen. Alles verloopt verder zeer voorspoedig tot we in Zwitserland besluiten ergens wat te eten. In een wegrestaurant eten we een klein stukje vlees met wat patat voor ƒ50,-! In de buurt van Basel wil Tanja ergens af slaan om een camping te zoeken, op zich geen slecht plan, maar ik zie nergens een afslag die er uitnodigend genoeg uitziet en toen was het opeens donker. Pas in Thun gaan we op zoek naar een camping. Na wat zoeken wordt die ook gevonden maar die blijkt vol. De campingbaas wist er nog [...]

Dinsdag 17 augustus 1993 Een strak blauwe hemel. Het ontbijtritueel: wie er het eerste klaar is met douchen pakt de huishoudpot en loopt tegen de steile weg op naar het dorp en koopt daar een lekker vers brood. Het dorp bestaat uit bijna zwart geteerde huizen. De geur van hout en carboleum, vermengt met koeienmest van de beesten die in de stallen onder de huisjes staan, zijn voor eeuwig in de reukzin verankerd. Zou je een flesje Kippel kunnen maken en dat onder m'n neus open trekken dan zou ik het zonder nadenken herkennen. Als je dan terugkomt met een brood en soms met iets extra lekkers, als verrassing, kun je, als je de steile weg weer terug afloopt, de andere al bij de tent in de weer zien met de koffie en de  ontbijtspullen. Dit soort momenten blijven in de permanente tentoonstelling in de galerie van je hoofd, altijd op een ereplek hangen. Het is niets groots, maar toch onmeetbaar onvergeetbaar. Na het ontbijt besluiten we om richting de Lötschenlucke te rijden aan het eind van het dal. We laten de auto achter op het parkeerterrein en beginnen onze wandeling naar de Gletsjertor, de plek waar de Lonza uit de gletsjer breekt. Na zo'n 5 kilometer zijn we het wandelpad volledig kwijtgeraakt. Na wat door woestenij gelopen te hebben en langs wat (gelukkig) vriendelijke stieren vinden we het pad weer en komen bij een klein meertje aan met ijzig koud water, de Grundsee. Aan de voet van de gletsjer die [...]

Zaterdag 21 augustus 1993 Vandaag zijn we met de auto naar de Simplonpas gereden. Alle lichaamsdelen doen pijn, van verbranding of spierpijn van de helse tocht van gisteren. De weg naar de pas is een indrukwekkend bouwsel met een halverwege een verschrikkelijk hoge brug. Op de terugweg zijn we in Brig gestopt om wat rond te kijken, maar veel was er niet te doen en bovendien was het verschrikkelijk warm. Een beetje chagrijnig van de hitte zijn we naar het Lötschental terug gereden en hebben aan de Lonza wat verkoeling gezocht. Ik zorg nog even voor een dijkdoorbraak en even later zijn we aan het mineralen zoeken geslagen.  Tanja vindt een hele grote steen met veel heldere kristallen er in. De steen was zo groot dat we hem niet mee kunnen dragen dus wordt de auto gehaald. Bij de tent aangekomen begonnen we met de steenbeitel fanatiek te hakken. Maar dat viel nog helemaal niet mee. Na al die inspanning hebben we als beloning pannenkoeken gebakken en chagrijnig gedaan. Later snel goed gemaakt en naar Nederland gebeld om door te geven dat alles goed gaat. Pa is jaloers, ma kan zich precies voor de geest halen waar we staan, kortom 't bijna een thuiswedstrijd. Zondag 22 augustus 1993 Vanmorgen gaan we, zonder (!) kabelbaan op weg naar de Höheweg, een weg die op ongeveer 2100 meter hoogte van het begin van het dal tot aan het einde loopt. Het begin is verschrikkelijk steil, om de 100 meter moeten we even uitrusten. [...]

Woensdag 25 augustus 1993 Vanmorgen lekker uitgeslapen. Daarna een poging gedaan om wat cultuur op te doen in het Lötschentaller museum. Dat blijkt een heel leuk museum te zijn. Het geeft een aardig inzicht in hoe mensen hier vroeger leefde, in de tijd dat het dal nog bijna onbereikbaar was. Ik moet denken aan mijn eerste aardrijkskunde les van de MAVO. Ik was net terug van mijn eerste buitenlandse vakantie naar, jawel, het Lötschental. De eerste les ging over het ingerichte landschap en het natuurlijke landschap. Voor het ingerichte landschap werd als voorbeeld de Randstad aangehaald, met nauwelijks of eigenlijk geen, door de mensen onaangetaste ruimte en voor het oningerichte landschap werd als voorbeeld aangehaald, jawel, het Lötschental. Na deze culturele zijsprong hebben we geprobeerd een wandeling te maken maar na 1 uur bekenden we elkaar te lui te zijn voor dit soort fratsen. 's Middags lekker geluierd en Tanja heeft een hamer gevonden, dus die heeft lekker op haar steen zitten haken. 's Avonds, na de macaroni, hebben we nog wat gehakt en zowaar, de steen brak in tweeën. Er kwamen mooie kristallen uit maar meestal een beetje beschadigd. Aangemoedigd door dit succes zijn we vlak voor het donker werd een steen van een paar ton te lijf gegaan, die aan de andere kant van de Lonza lag. En zowaar brak ook hier het gewenste stuk af. Na zware arbeid is het goed slapen. Donderdag 26 augustus 1993 Vandaag worden we om 6 uur weer gewekt door de klokken [...]