We rijden terug naar Kaitaia om boodschappen te doen voor de komende dagen omdat we waarschijnlijk langer blijven in het park. Omdat we een huurauto hebben mogen we niet over de 90 mile beach, een officiële highway die over het strand loopt. We gaan dus binnen door en komen na twee uurtjes aan bij Cape Reigna, het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland. De kaap is mooi. Steile kliffen en op de meest verre klif een lief klein vuurtorentje. Volgens de Mauori vertrekken de geesten van de overledenen hier vandaan naar hun hemel. Wij zijn vroeg en dat heeft als voordeel dat de bussen nog ergens over de 90 mile beach schuren. We kunnen dus in alle rust rondlopen.
We rijden zo’n 10 kilometer terug om een wandeling te gaan maken. Zo’n 150 meter na het begin van de wandeling zijn we de weg al kwijt en op de gok gaan we verder. We gokken niet goed en komen in een hoek uit waar we over een afzetting moeten klimmen. We wandelen verder maar worden in de gaten gehouden door een grote kudde jonge stieren. Ze volgen ons op afstand. We maken een omtrekkende beweging door een bos maar als we daar uit komen komen ze in galop aangerend, gekke bokkensprongen makend. 
We maken rechtsomkeert en scheldend op de bewegwijzering wandelen we terug. Als Tanja weer over de afzetting klimt blijkt het opeens toch schrikdraad. Gillend beland ze aan de andere kant van de afzetting… Terug bij de kaap beginnen we een wandeling langs de prachtige kust met steile rotsen en lieve baaien. Na de wandeling gaan we op zoek naar een plek om te overnachten. We besluiten naar Spritis Bay te gaan. De weg erheen lijkt op de kaart een eitje maar is in het echt een lange, lange weg. Onverhard, dus langzaam rijden maar ook steile hellingen en diepe voren in de weg. Voordeel is wel dat we niemand tegenkomen in de twee uur dat we er rond rijden. Uiteindelijk komen we bij het grasveldje dat voor camping door moet gaan. Er staan nog twee andere tentjes. Er zijn twee W.C. (gelukkig met een stortbak) maar dat is dan ook alles. Aan de zijkant is een mooie heuvel die een soort gatenkaas blijkt te zijn. Er zitten tientallen grotten in. Er staat ook een grote steen op een voetstuk, als een soort van Paaseiland beeld. Een riviertjes meandert langs het veldje en mondt uit in een prachtige brede baai. De sfeer van de plek is erg indrukwekkend. De desolaatheid is soms beangstigend en soms bevrijdend. Tanja flipt volledig als we op het strand komen. Het ligt vol met prachtige schelpen. Met handen en zakken vol komen we terug bij de camper. Na het eten gaan we nog een wandeling maken. Het eiland dat vlak voor de kust lag blijkt opeens bereikbaar te zijn met het lage water. We lopen over de rug naar de het eiland. Het bestaat uit een bijzondere afzetting, dat lijkt op een soort grof beton. Losse keien zijn gevangen in waarschijnlijk zandsteen. Het is een scherpe afzetting, waar stenen uit het zandsteen spoelen blijven vlijmscherpe randen over. In de getijdenpoelen zit veel mooi leven: anemonen, krabjes en Tanja ontdekt in een poeltje van 50 centimeter doorsnee zelf een kleine octopus. 
We lopen om het eiland heen en kijken of we morgen de heuvel kunnen beklimmen. Dat zou kunnen maar er staan overal borden dat het alleen mag na toestemming van de lokale Mauori. Het blijkt een begraafplaats te zijn. Woeste krijgers met speren, tatoeages en uitgestoken tongen trekken aan mijn geestesoog voorbij. We besluiten dus om het maar niet te doen. Bij de monding van het riviertje staat een aantal rotsen als tanden in het zand. Het water heeft de onderkant van de stenen weggeslepen en laat de resten als een soort palissade achter. Het is intussen donker geworden. Donker is hier ook echt donker. Geen enkele lamp is er te zien. Het licht van de maan is dan opeens licht genoeg om bij de te lopen. Tanja zoekt de schelpen uit en doet ze in afsluitbare bakjes om de stank af te sluiten. We sluiten de gordijnen, kruipen onder de wol. Buiten komt er een auto aan rijden die langzaam een rondje maakt over de camping. Dat zijn momenten dat je gaat denken aan roofovervallen, gekken als in Sanson etc. Maar de auto vertrekt weer en na een spannende aflevering van CSI slapen we heerlijk.
Geef een reactie