Terug…

En weer moeten we vroeg op maar vandaag is het anders: we gaan naar huis! Een week op zee met prachtige duiken en toffe lui om je heen is echt heel gaaf maar ik mis mijn liefie. Maar als het goed is staat ze zo op de kade. Maar eerst de laatste duik. De Miranda komt aan gescheurd, geeft een zware toeter op de scheepshoorn en cirkelt om de boot. De opvarende zien er een beetje beteuterd en wit uit. Er wordt een zodiac neergelaten om ze op te halen. Bij het aanboord gaan via de trap gaat het nog bijna mis als de zodiac zo hoog omhoog wordt getild door een golf dat het trapje meegenomen wordt, probleem is dat daar net iemand omhoog aan het klimmen is. Hij kan zich herpakken en komt niet in het water terecht. Sabine is er ook bij, maar ook die is wit om haar neus. De golven zijn dan ook wel indrukwekkend en de Miranda is een wel heel kleine dobber… We gaan te water voor wat een van de leukere duiken van de expeditie blijkt te worden.

Cyriel en ik moeten de taken van Erik en Robertino overnemen omdat de laatste niet mag duiken en de eerste wel even genoeg heeft van werkduiken. Omdat we niet al te lang de tijd hebben gaan Cyriel en ik na een minuut of 20 op het wrak de reels inrollen. We jagen Peter en Rob op die nog ergens liggen te haken. Er is vrijwel geen stroming en het schieten van het anker is dan ook een makkie. Terug aan boord zwermt de pers over de hele boot rond. We worden door Klaudie naar de postzakken gedirigeerd en worden daar door de filmploeg van Hart van Nederland gefilmd bij het opruimen van de netten. Nu filmen ze vrijwel alles dus afwachten wat er gebruikt gaat worden. Benedendeks wordt er inmiddels een presentatie gegeven over de resultaten. Die zijn niet zo spectaculair als gehoopt maar worden goed uitgenut: hard koraal, noordklomp, kokerwormen. Wat zeker een mooi resultaat lijkt te gaan worden is de media aandacht, feitelijk het belangrijkste van alles. Als we de politiek, het grote publiek maar kunnen overtuigen van het belang van wrakken bescherming winnen we heel veel! Ik heb inmiddels bereik: email., voicemail, Facebook stromen vol maar ik kan Marieke niet bereiken. Dit zit waarschijnlijk nog in de auto. Uiteindelijk lukt het om haar te spreken. Het is erg druk in Scheveningen omdat er een rondrit voor zieke kinderen in vrachtwagen wordt georganiseerd. Onze vast ankerplek is vergeven en dus moeten we ook nog elders aanleggen maar het lukt uiteindelijk wel en ik zie Marieke al staan. Fisherman’s friend momentje….

Klaudie heeft een mooie selectie van beelden gemaakt als trialer en die laten we zien aan het de familieleden die ons ontvangen. De boot is één grote chaos met veel te veel mensen, familie, schrijvende pers, filmploegen, expeditieleden, bemanning… Ik graai mijn spullen bij elkaar, neem van zoveel mogelijk mensen afscheid en vertrek…

Het was een geweldige week, heerlijk om zoveel duiken te maken op zoveel spannende locaties. De Noordzee is een prachtig gebied dat het verdiend om beter beschermd te worden. Zoals Ben zegt: het wordt tijd dat we de rente gaan gebruiken en niet het kapitaal