Onderduiken
Schildpadden

Wakker worden is nog steeds niet subtiel. Het anker wordt gehesen en dat maakt veel lawaai. Doorslapen heeft geen zin. Boven staat al een klein ontbijtje klaar (meusli, geroosterd brood) en na een uurtje komen we aan bij Blue Lagoon, ook een stek die we al eerder hebben gedoken. We krijgen een briefing en gaan overboord. Het zicht is een drama, 15 meter maximaal. Het koraal is vervolgens ook nog een keer zo dood als een pier. We zien een paar witpuntrifhaaien, een napoleon en een cuddlefish maar dat is dan ook alles wat de moeite van het vermelden waard is. We varen door naar Tijou, alweer een bekende duikstek. Onderweg, als Tanja en ik op het voordek in het zonnetje zitten te lezen komt Paul, de tweede duikgids, zijn hart luchten. De Amerikanen, zo ontzettend “full of themselves”, leveren veel kritiek en zeiken de bemanning af. Intussen wordt steeds duidelijker dat er meerdere mensen zijn die zich storen aan de Amerikanen en hun grote bekken. Toch hebben ze al teveel een stempel op de sfeer gedrukt om nog iets te redden van de groepschemie. We vallen uiteen in drie clubjes, de 4 Grootbek Amerikanen, de recreanten en een onduidelijk restantje. Wij, Wolfgang, Steve, Kev, Hillary & Brenda trekken steeds meer naar elkaar toe en hebben veel schik. Brenda is een oude roddeltante die onder de tafel schopt en gebaart naar een Grootbek Amerikaan die zijn bord overvol staat te laden. Hillary laat zich er minder over uit maar stoort zich er ook behoorlijk aan. Steve is een grappig mannetje die gewoon opportunistisch is en de leukste groep kiest. Kevin is onzeker onder water maar boven water heeft hij een Engelse humor die ik wel kan waarderen, vol zelfspot en cynisme. Wolfgang is een beetje het buitenbeentje. Hij praat slecht Engels, gebruikt ons slechte Duits als doorgeefluik naar de anderen en heeft soms een vervelende opdringerigheid. We zijn intussen bij Tijou aangekomen. Aan de verschillende tegengestelde stroming van het water kunnen we al afleiden dat het flink stroomt beneden. De briefing is duidelijk: tegen de stroom in zorgen dat je op de rand van het rif terecht komt, vasthouden en genieten. Dat doen we dan ook. De stroming is hevig maar dicht tegen het rif aan komen we vooruit. Grote scholen barracuda’s en dikkopmakrelen verraden dat hier veel te halen valt. We zien twee grote napoleon’s boven de rand van het rif draaien. Als we eenmaal over de rand komen, slaat de stroming pas echt toe. De ademautomaat klappert in je mond maar voor ons is het prachtig. In de stroming cirkelen grote scholen barracuda’s, kleppers van tandbaarzen staan in de stroming, haaien schieten voorbij alsof het niet stroomt en meest verbazingwekkend, we zien wel 12 grote volwassen napoleons rondcirkelen. Terwijl deze vissen solitair en territoriaal zijn valt hier blijkbaar genoeg te halen om elkaars aanwezigheid te dulden. We hangen 20 minuten in de stroming toe te kijken en laten los. Eenmaal in de luwte van de heuvelrug waar we net boven op lagen kunnen we een beetje gedoseerd terug naar de boot duiken. De tweede duik, op dezelfde plek is een herhaling van de eerste. Weer hangen er veel napoleons rond en we zien ook een grote school tonijnen. Plotseling schiet er een grijze rif haai recht op ons af en maakt een scherpe bocht op zo’n 10 meter voor ons. Schrikken doen we er niet van maar machtig is het wel. De stroming is intussen nog sterker geworden dan bij de vorige duik en het lijkt wel of dat steeds meer vis oplevert. Soms kun je ene mooie vis niet meer zien of fotograferen omdat de andere vis er voor zwemt. Het is een prachtige duik en dat is maar goed ook want het is Tanja’s 300ste. Terug op de boot trakteert ze op chocolaatjes die we in Nieuw-Zeeland al gekocht hadden, da’s nog eens plannen. We varen verder voor een schemerduik, bij Tijou Bay. Het is een matige duik. Een erg grote rode bal van een anemoon is eigenlijk het enige hoogtepunt dat noemenswaardig is. Na het avondeten maken we op dezelfde stek een nachtduik. Die is wel mooi, we zien veel klein leven, zoals een soort spinkrabje en garnalen en een heremietkreeft van wel 15 centimeter groot die prachtig rood is. Terug op de boot is er een heerlijk toetje: ijs met vruchten, we drinken nog een biertje en dan is het naar bed.

Onderduiken
Schildpadden