We besluiten de eerste duik te laten schieten omdat ik twijfel over mijn oor en weer komt Kevin terug met het verhaal dat we niets bijzonders hebben gemist. Als ik hem bedank voor zijn diplomatieke optreden, houdt hij vol dat het echt niet veel was.
We stomen op naar Pixie Pinnacle, volgens de verhalen een prachtige duikstek. Ik besluit, tegen de adviezen van bezorgde mensen in, om de duik wel te gaan proberen en dat pakt goed uit, ik kan prima klaren en mijn oor doet onderwater niet meer zeer dan boven water. Vrijwel het eerste dat we zien is een harlekijn spookfluitvis, een uiterst moeilijk te vinden en zeldzame verschijning. Hij is zwart met rode vlekken, 15 centimeter lang en heeft een lang uitgerekt lijf met een soort vleugelachtige achtervinnen. We bewonderen hem van alle kanten en gaan verder. De pinnacle is bezaaid met naaktslakken en dus fotografeer ik mezelf een slag in de rondte. Ik vind naaktslakken prachtig, de felle kleuren, de externe longen, de franjes langs het lijf, de voelsprieten. Daarnaast zien we nog een 7-armige witte\rood gevlekte zeester, alle 7 soorten anemoonvissen die voorkomen in dit gebied. Als we aan de tweede ronde beginnen vindt Timmie een jonge spookfluitvis. Hij is niet meer dan 7 centimeter lang en heeft zich zwaar gecamoufleerd opgesteld in een veerster. 
In 1 van de sleten zit een fire file shell, een schelp die zijn prooi van kleine organismes vangt door ze te verlammen met kleine stootjes elektriciteit die daarbij oplicht. We zien er echter niet veel van omdat Brenda tegen de lamp heeft gestoten die de schelp verlicht en daarmee de schelp heeft doen sluiten. We ronden nogmaals de pinnacle en vinden een bladschorpioenvis, een eveneens bijzondere vondst. Hij heeft de kop van een schorpioenvis maar zijn lijf is dun en waaiert als een blaadje heen en weer. Boven op de pinnacle, op 5 meter diepte maken we onze safety stop. 
Ik probeer een mooie anemoonvis te fotograferen en wordt door Tanja zachtjes aan mijn haar getrokken, althans dat denk ik. Als ik namelijk omkijk zie ik dat Tanja op 10 meter afstand ergens anders naar zit te turen. Ik kijk verder om me heen maar zie alleen maar vissen. Ik zie boven me Kevin al aan de oppervlakte hangen en besluit snel de foto nog even te proberen en als ik weer ingespannen boven de anemoon hang wordt ik weer in mijn kuif gepikt. Ik draai me snel om en zie wie er voor verantwoordelijk is: een kleine juffer van 5 cm vindt dat ik te dicht bij zijn legsel kom en valt me aan, hij pikt nu naar mijn bril en in de mouw van mijn pak. Ik besluit me uit respect gewonnen te geven en stijg zachtjes op om uit te komen bij Kevin die het water in zijn bril vol heeft gelachen toen hij het hele tafereel onder zich zag afspelen. Mijn oor heeft zich prima gehouden dus maken we ook de laatste duik van de vakantie al was het alleen maar om sentimenteel te kunnen doen onderwater. Het is duikstek Fantasia. Een ondiepe baai in een soort van 8 vorm. Waar de twee 0-len bij elkaar komen is de wand gespleten en zitten er een aantal diepe kloven is. We maken een lange duik, met 65 minuten de langste van de vakantie, en laten het moois voor de laatste maal tot ons doordringen. De tweede baai is prachtig, volledig dichtgegroeid met hertshoornkoraal waartussen allerlei soorten visjes en slakjes rondscharrelen. Op de rand van het koraalveld is een aantal grote scholen met juffertjes. Die kunnen ook van kleur veranderen al naar gelang hun gemoedstoestand. Ze veranderen van lichtbruin naar groen tot felgeel, grappig om te zien. Een prachtige schelp met een soort jaren ’70 behuizing is het sluitstuk van deze duik. Weemoed maakt zich van mij meester als we voor de laatste maal het water uitklimmen via de trap. Het zal wel weer even duren…
We tuigen de spullen af en Timmie en Paul dragen zorg voor het schoonmaken en afspoelen van de spullen. Er is speciaal schoonmaakmiddel voor elk onderdeel. Terwijl wij de lunch van Sue verorberen worden alle spullen schoongemaakt, da’s nog eens service. We vertrekken voor een paar uurtjes varen naar Cooktown waar we morgen vandaag vertrekken. Het is donker als we aankomen, de haven bestaat uit een 1 pier met een restaurant er naast. Op de pier staan wat aboriginals te vissen, de tropennacht is heerlijk warm, dit wordt een van de laatste avonden waar we er van kunnen genieten, we zitten dan ook met het hele clubje tot wel half 12 op het bovendek te kletsen.
Geef een reactie