Reisverslag Maldiven 20-29 maart 2001

Veel te vroeg gaat de wekker, maar er zijn dagen dat dat niet erg is. Gert brengt ons naar Schiphol waar we om kwart over vijf in moeten checken. Er is een computerstoring (ik kan ook niet even een paar dagen op vakantie...) en de bagage wordt met de hand ingecheckt. Vanaf Schiphol gaat het naar Londen Heathrow, voor je goed en wel opgestegen bent moet je alweer naar beneden. Op Heathrow moeten we 3 uur wachten op de vlucht naar Colombo. We slenteren wat over het vliegveld, ik verlekker me in de World of Whisky, Tanja verlekkerd zich aan de luchtjes en andere cosmetica. De vlucht naar Colombo wordt een lange zit. SriLankan is een prettige luchtvaartmaatschappij, dat helpt in ieder geval iets. Aardig wat entertainment kanalen op je privé tv en redelijk eten. De stewardessen zijn een soort voorbode van de tropen met prachtige kostuums.

Na een vlucht van 10 uur komen we aan op de vliegveld van Colombo. De eerste stappen buiten een vliegtuig, als je naar de tropen vliegt, zijn eigenlijk het leukst. Je stapt naar buiten met een lichaam wat nauwelijks 12 uur geleden nog sneeuw moest dulden en dan opeens stap je een vochtige warmte binnen met een soort natte tuinaarde geur. Om je heen zie je de palmen wuiven en speelt zich een leven af wat niets te maken heeft met de heksenketel die je achter je gelaten hebt. Gebroken storten we ergens op een bankje neer; beter wij, dan het vliegtuig.... Het vliegveld van Colombo heeft beduidend minder te bieden als Heathrow maar de opwinding van wat komen gaat maakt alles goed. We posten nog even een brief met een Sri Lankaanse postzegel voor een collega van Tanja die een kennis heeft wonen in Sri Lanka, heeft die ook wat om te puzzelen. Na vier uur tussen de Allah prijzende reizigers naar Dhakka, de niets verkopende prullariawinkeliers en de nors kijkende veiligheidsbeambten vertrekken we naar het Walhalla; de Maldiven. De vlucht vertoont veel gelijkenis met die naar Londen: voor je het weet ben je er. De aankomt is apart; het vliegtuig daalt steeds meer en je ziet niets dan zee. Pas op het moment dat je denkt dat hij het water gaat raken, verschijnt er land, ja zelfs asfalt en voor je het weet daal je de vliegtuigtrap af en sta je in de ontvangsthal van Male Airport.. (hier [...]

Gelukkig geen vier gangen ontbijt. Om 8 uur zitten we te ontbijten. Aan het buffet kun je alles krijgen wat je wilt; brood, ter plekke voor je gebakken, eieren, cruesli, fruit enz. Om kwart over 9 klimmen we aan boord van de Dhoni, heel comfortabel voorzien van een zeildakje tegen de brandende zon. Op naar onze eerste duik. We gaan naar Trix Caves, een serie "grotten" of eigenlijk meer een soort overhangen die tot ongeveer 10 meter diep het rif in gaan. Alle spullen zijn al aan boord getild door het personeel. Ze helpen je aan boord, geven je een fles om je set op te tuigen, pakken je vest en fles weer aan als je klaar bent met optuigen, kortom, ongemakkelijk als je het niet gewend bent maar heel relaxed. Uwe, de Zwitserse duikleider houdt een briefing over de duikplaats terwijl we rustig over het blauwe water tuffen. De duik zal gelijk ook onze checkout dive zijn, wat niet veel meer is als je bril klaren op 20 meter en voor de rest kijkt hij alleen maar. Als we eenmaal op de duikstek zijn gekomen worden we in onze duikuitrusting gehesen en stappen we overboord. De duik is prachtig, de vissen zijn kleuriger als op de Antillen maar het koraal is duidelijk minder mooi en heeft flink te leiden gehad van de koraalverbleking. Het plafond van de grotten zijn bedekt met zachte koralen, die veel minder te leiden hebben gehad van El Ninjo   's Avonds krijgen we briefing [...]

Vannacht aardig liggen jetlaggen, veel wakker geweest, onrustig slapen. Ik heb nog even voor het huisje gezeten, lekker in je korte broek om half 5 's nachts. Vandaag gaan we een full-day trip maken naar de andere kant van het atol. Zoals gewoonlijk zijn de spullen al aan boord als we aankomen en ook het eten is al geregeld. Langzaam beginnen we te wennen aan het feit dat hier alles voor je geregeld wordt. Om 9 uur vertrekt de dhoni en gaan we ongeveer 2,5 uur varen naar de andere kant van het atol. Daar is namelijk een duikstek waar soms reuzemanta's komen. Öle gaat mee en onderweg krijgen we een briefing van wat we gaan doen. Het mantaseizoen is eigenlijk al voorbij dus is de kans klein dat we er één te zien krijgen. Aan boord een aantal mensen die bijna aan het eind van hun vakantie zijn en dolgraag toch een manta willen zien. Na een lekker rustig tochtje komen we aan bij Bodhu Hita Thila. We gaan overboord en maken een duik samen met Öle, de duikleider. We zien een stuk of wat haaien zwemmen en slapen. Halverwege komen we in een schol met knalgele Snappers terecht. Het is één enorme gouden wervelwind. Als je rustig blijft komen ze om je heen zwemmen en ben je helemaal ingesloten door vis. Na zo'n veertig minuten, begint onze lucht op te raken. Op dat moment zie ik rechts van mij een reuzemanta aan komen zweven, ik weet niet wat [...]

Voor het eerst lekker geslapen van dusk 'till dawn. Na het ontbijt gaan we met de boot op weg naar onze eerste duikstek namelijk Fairy Tale, ongeveer 1 uur varen. Al gelijk bij de afdaling zien we haaien rondzwemmen. Bij Fairy Tale zijn prachtige overhangen die bezaaid zijn met zachte koralen. 's Middags gaan we een duik maken op het huisrif. Vol goede moed en met camera gaan we naar instappunt 1, recht voor het terras van de bar. Öle heeft ons gezegd dat je er ongeveer 20 minuten over doet om bij instappunt 2 te komen. We zijn aan het stunten om foto's te kunnen nemen maar worden te zeer meegenomen door de heftige stroming. Tanja wordt heel ongelukkig, probeert tegen de stroming in bij mij te komen en maakt duidelijk dat we naar boven moeten. Daar aangekomen bedaren de gemoederen en we zien dat we in 2 minuten gedaan hebben wat we eigenlijk in 20 minuten hadden moeten doen. Als de rust terug is duiken we weer onder en laten ons door de intussen afgenomen stroom meevoeren naar uitstappunt 3. Onderweg komen we nog een goed gecamoufleerde maar toch gevonden enorme kreeft tegen. De duik gaat verder heel rustig, behalve dan dat we aan het einde zomaar onze eigen spullen mee moeten sjouwen naar de duikschool en dat alleen maar omdat we het te gênant vonden om voor 1 dollar per persoon een medewerker op te laten draven die je spullen anders voor je terug gesjouwd had naar [...]

Vanochtend gaan we een duik maken op Asdu Canyon. Onderwater lijkt alles veel meer bijzonder, Asdu Canyon is eigenlijk gewoon een spleet tussen twee enorme blokken koraal, boven water zou je het een geul noemen. Onderwater verwordt zoiets tot een soort 8e wereldwonder. Onderaan de "canyon" is een grot vol met zachte koralen en gorgonen. Overal om je heen zwemmen vissen op z'n kop omdat in de wereld van de grot voor hun de enige manier is om te grazen. Voor een duiker is het een heel vreemd gezicht, alsof ze collectief gek geworden zijn. Zeesterren met "poten" zo breed als je pols of nog breder. Zeekomkommers met stekels, zo groot als je onderbeen, oesters die er uit zien als of ze uit de "little shop of horrors" zijn ontsnapt. 's Middag, na een goede lunch besluiten we om nog even een tukje te doen om een strandstoel. Aangekomen op het strand, na een helste tocht van zeker 5 stappen, zien wij op 2 uur een paar strandstoelen staan die door een bezettingsmacht worden gecontroleerd. Over de stoelen liggen handdoeken ten teken dat de stoelen bezet gebied zijn. In de verte zien we onze nieuwe buren (uit een land waar onze toenmalige regering een conflict mee had) in zee verdwijnen om van punt 2 naar punt 3 te gaan snorkelen. Wij, ruimdenkend als we zijn, laten de stoelen met rust, want ja als je over een half uurtje terug komt van het snorkelen kan het zijn dat je zo uitgeput [...]

Vandaag een duik naar de Hani Kandu. Mark is de duikleider. Hij is een wat sukkelige Zwitser, zoals overigens vrijwel andere gasten. Er zijn een paar Duitsers, wat Italianen, maar 95% van de gasten is Zwitser. Alle briefings gaan in het Duits, maar gelukkig wel in het Hoogduits, want dat Sweitzer-deutsch blijft toch een soort Zweeds. De duik is mooi, rustig neemt de stroming ons mee langs al dat moois. Veel Anemoonvissen, twee schildpadden en beneden aan de drop-off zoals bijna altijd, een paar witpuntrifhaaien. Ook ligt hier ligt een afgezonken wrak van de afgedankt dhoni. Daar zouden we aan het einde van de duik bij uit moeten komen maar er zoveel moois te zien dat de lucht op is voor we er goed en wel aankomen, dus omhoog maar weer. Wel zien we nog een bijna kaarsrechte kolom van koraal van een paar meter hoog, die er bijna niet echt uit ziet, zo'n rare vorm heeft hij. 's Middag word er een duik gemaakt naar Bodu Thila. De duik valt een beetje tegen; de stroming is heel sterk en we worden met een hele kluit duikers over de thila heen gesleurd en ondanks verbeten pogingen om rond te kijken worden we meegesleurd en 30 minuten later staan we weer op de boot. Ule, onze duikleider van vanmiddag blijkt een timmerman te zijn geweest in een stoffig Duits dorpje net over de grens bij Enschede. Hij heeft zijn spullen gepakt en is naar de Maldiven vertrokken. Ook al zien wij [...]

Vandaag wordt een "drukke" want we gaan 3 duiken maken. De 1e duik naar Hani Kandu Thila. Het begint steeds moeilijker te worden om woorden te vinden om te zeggen hoe mooi het is, zonder in herhaling te vallen, of in superlatieven te vervallen, maar het is écht heel mooi. We zien een grote Schorpioenvis die boven op een koraalblok anoniem ligt te doen. Het is een giftige vis maar op een of andere manier hang je er met een gerust hart op 50 cm afstand voor. Onder een koraalblok zie ik iets bewegen en als ik door heb hoe het zit schrik ik wel even want daar ligt een murene van zeker twee meter, zo dik als m'n middel. Ik wist niet eens dat die beesten zo groot konden worden. Even verder op zien we een koraalduivel zwemmen, wat op zich bijzonder is want eigenlijk zijn ze vaak onder of achter het koraal te vinden. Al dat moois moet veel langer duren, maar de druk in de fles daalt onverbiddelijk. Meestal loopt Tanja iets voor met het opsouperen van de lucht, dus als we bezig zijn met de veiligheidsstop op 5 meter, waar we nog steeds zoveel moois om ons heen zien, gaat het ademen opeens wat moeilijker, ik haal nog een keer diep lucht binnen en dat gaat niet lekker, sterker nog, het gaat hartstikke zwaar. Verschrikt kijk ik op m'n barometer, leeg dus! Ik speer naar Tanja toe terwijl ik aangeef dat ik geen lucht meer heb. [...]

38 jaar ben ik vandaag geworden en behalve dan Tanja is er niemand die het weet hier en dat vindt ik niets erg. Tanja heeft cadeautjes meegesmokkeld, niet zonder moeite aangezien ik keer op keer de tas opnieuw besloot in te pakken. Ik vindt het allemaal heel lief en voel me jarig genoeg. De eerste duik die we gaan maken is Ali Reef. De duikstek ligt vlakbij een met 5 of 6 huisjes bewoond eiland, Ali Giri. De duik is mooi, heel mooi zelfs. Er zijn verschillende grote overhangen vol met koralen en op hun kop zwemmende vissen. Gelijk al bij het begin zie ik een reuzemurene zijn kop uit het rif steken. Gisteren had ik al een grote gezien maar die zat goed verstopt onder een rots, deze steekt zeker een meter uit het rif en als ik niet probeer te overdrijven, denk ik dat er zeker nog 2 meter lijf in het rif verborgen zit. Ik maak een foto van zo dichtbij mogelijk maar veel dichterbij als wat je boven ziet durf ik ook niet. De duik gaat door en zoals altijd zijn er teveel plekken en vissen te zien en te weinig lucht om dat ook werkelijk te doen, alhoewel we intussen alweer aardig lang onder kunnen blijven in vergelijking met het begin. Onderwater zingt Tanja nog Lang zal ze leven, of was het Er is er een jarig? Ik kon het niet zo heel goed horen. Eenmaal boven water worden we weer uit het water geholpen [...]

Vandaag is de laatste duikdag, want morgenavond vliegen we terug. We gaan nogmaals naar Fairy Tale toe. Het is een lekker stukje varen, ongeveer 1 uur dus we kunnen lekker op het puntje van de boot in de zon een beetje liggen lezen. Aangekomen bij Fairy Tale maken we een hele mooie duik. Gisteren tijdens de diapresentatie kregen we een dia te zien van vleermuisvissen, met de vermelding dat die maar zelden werden gezien. Hebben wij even geluk, er komen er zomaar drie tegelijk voorbij geparadeerd. Bij het uitduiken zien we nog een flinke Barracuda zwemmen. 's Middags maken we onze laatste duik bij Helengeli Corner. Dat is op het hoekje van het eiland, waar je niet vanaf de kant kunt duiken omdat de stroming te sterk is. We duiken naar beneden en de stroming valt gelukkig heel erg mee. We zien een aantal witpuntrifhaaien zwemmen. We dalen af tot 27 meter en gaan dan langzaam, door de stroming meegevoerd, hoger het rif op. We zien een schildpad die lekker koraal aan het grazen is en een bladvis die daar volgens de gids altijd zit. Bladvissen blijven hun hele leven op dezelfde plek wonen, dus als je er eenmaal één gevonden hebt dan kun je hem blijven bezoeken; Patrick lepelt zonder na te denken vier duikstekken met bijbehorende diepte op allen goed voor een bezoek aan een bladvis. Veel te snel is de duik voorbij, maar het was een waardige afscheidsduik; als je lucht op is, tot aan de laatste [...]

Duiken mag dan wel niet vandaag maar snorkelen natuurlijk wel. We pakken eerst de koffers in, waarbij we extra voorzichtig de vis inpakken. Daarna gaan we op het strand liggen en luieren. Af en toe afkoelen in het water als de zon teveel wordt, maar we zijn in de valse vooronderstelling dat we het verbrandstadium voorbij zijn. Als we langs de waterkant lopen zien we een aantal Honingraat Murene die op jacht zijn naar krabjes. We gaan snorkelen van instappunt 2 naar het puntje van het eiland. Als we door het rif heen zijn zien we gelijk een school vissen. Het wordt een hele mooie tocht. We zien een grote kreeft, een schildpad, kleine zwartpuntrifhaaien. Vlak voor ons schiet een flinke pijlstaartrog weg, kortom we worden helemaal gegrepen door het onderwaterleven van het huisrif van Helengeli. Volledig in beslag genomen door al dit moois en regelmatig gekoeld door het zeewater merken we niet dat we behoorlijk aan het verbranden zijn. Als we even later weer aan land klimmen en we zitten even in de schaduw komen de rode vlekken al op zetten. Op de valreep toch nog verbrand, nou ja het zou erger zijn; bijvoorbeeld op korte termijn uren lang met een lange broek stil moesten zitten, in een vliegtuig bijvoorbeeld. We gaan na de lunch nog even een tukje doen als voorschot op de komende nacht. Na ons schoonheidsslaapje gaan we nog even snorkelen bij de pier maar door de verbranding is het lastig om niet nog meer te [...]

We slapen wel aardig maar het blijven hazenslaapjes, dus erg fris zijn we niet als we in het grauwe Engeland aankomen. We moeten ongeveer 20 minuten rondje draaien boven Londen omdat het vliegveld vol is. Met een halfuurtje vertraging komen we aan. Bij navraag over de bagage blijkt zelfs dát goed gegaan te zijn ondanks allerlei vaagheden. Ik ga naar de "World of Whisky" om de fles van mijn keuze te kopen, maar de taxfree for every passenger blijkt iets anders te werken als die uitspraak doet vermoeden. Helaas mag ik de Talisker niet kopen, want ik blijf binnen Europa en Talisker valt in de Duty Free categorie en ik mag alleen Duty Paid producten kopen, begrijpt u wel, nou ik niet echt. Maar uiteindelijk vindt ik toch een fijne fles namelijk een Bowmore Darkest. Terug in Nederland is alles koud, nat en grijs. We gaan eerst nog via Hilversum omdat mijn verjaardag, samen met die van Toos en Johan daar worden gevierd. Om een uur of zeven trekken we het niet meer en worden thuis gebracht door Hans. Ondanks de ontzettend gave vakantie is het toch heerlijk om thuis te zijn.