Van de vakanties van de laatste jaren laten we ook vaak een boek maken om af en toe nog eens in te zwelgen. Daar is een ook online variant van te maken, die vind je hier Nieuw-Zeeland 2018 Zuid-Afrika, Botswana en Namibië 2017 Australië 2014
Overzicht van mijn artikelen in de Onderwatersport. Tot en met 2013 zijn ze helaas wel verkracht door de toenmalige hoofdredacteur van de OWS
Al weer twee weken thuis dus hoog tijd om het allerlaatste bericht wereldkundig te maken: ons fotoalbum van het Zuidereiland (met een heel klein toetje uit Singapore). Iedereen bedankt voor alle aardige reacties, het was leuk om ze te lezen! Tip: Open de pagina en klik op het vergrootglas om de foto om groot formaat te bekijken
Leuk om op vakantie te zijn in Nieuw-Zeeland, zeker! Maar het heeft ook zo z’n nadelen, bijvoorbeeld dat het de plek op deze wereldbol is die het verst verwijderd is van Nederland. Dat betekent dus dat je geruime tijd uit moet trekken om thuis te komen... Iets over achten staan we dus ook bepakt en bezakt klaar om opgepikt te worden door de gisteren bestelde shuttle. Als de shuttle een kwartier te laat is wordt een dame naast ons, net als wij, ongerust. Ze blijkt echter op een heel ander taxibedrijf te wachten. Blijkbaar is tijdsmanagement geen kernkwaliteit van Christchurch’ taxibedrijven. Na nog tien lange minuten verschijnt haar shuttle, die gelukkig ook nog twee plaatsen vrij heeft. Inchecken gaat met Singapore Airlines gemak en dus hebben we na de douane (waar tot Marieke’s spijt geen stempel meer in je paspoort gezet wordt: modern gedoe is helemaal niet leuk voor zo’n [...]
En dan moet het er toch echt van komen: we moeten richting Christchurch, wat betekent dat de reis echt ten einde gaat komen. We hebben een perfecte reisdag uitgezocht, want de Kiwi Drizzle is weer lekker bezig. We nemen de Great Alpine Highway om van de west- naar de oostkust te komen. Terwijl we nog aan de westkust rijden zien we de besneeuwde toppen van Mount Cook en ander hooggebergte nog in de verte liggen. De route zelf is door minder hoge Alpen en daardoor toch ook wat minder interessant. Eenmaal op de camping in de buurt van Christchurch beginnen we gauw met het ritueel van opruimen, inpakken en kuisen. Dat valt niet mee als de regen verhindert om spullen buiten te leggen, dus dan maar om de beurt. Voor in de avond hebben we de jacuzzi geboekt en zo gaan we ontspannen onze laatste nacht van ons little house [...]
De ochtendzon speelt door de bladeren van de palmen. Ze worden afgewisseld door stamvarens die prachtige schaduwen werpen op het pad. Naast ons is een jadegroene rivier op weg om zich te vermengen met de Tasmanzee. Het voelt alsof we in de tropen lopen. De palmen, het scherpe licht van de ochtendzon, de vochtige geur van het bos, alles draagt bij aan dit gevoel. Elke vakantie overkomt het je wel een keer. Ergens waar je het helemaal niet verwacht ontdek je een parel. De Pancake Rocks die hier op een steenworp afstand liggen zijn de absolute topattractie. Buslading na buslading wordt afgeleverd en na een kort bezoek als makke schapen weer verder gedreven naar het volgende hoogtepunt. Maar op nog geen 400 meter vanaf de Pancake Rocks ligt een kleine parkeerplaats die het begin is van de wandeling langs de en Punakaiki river. De krijtrotsen zijn door de riviertjes uitgesleten [...]
Na de nacht heen en weer gewiegd te zijn door de stevige wind, rijden we door naar Hokitika. Ik vind de naam zo mooi, dat ik er even wil stoppen. Zoals zoveel plaatsen is het niet heel indrukwekkend allemaal, maar we kunnen er goede pie eten (grilled vege en chicken satay, wat eigenlijk meer chicken coconut is, maar wel lekker) bij de stone oven bakery én ze hebben een redelijk grote supermarkt. We slaan de boodschappen in voor de laatste paar dagen. Via Greymouth (ook alweer zo’n nonpitoreske wereldstad) komen we aan in Punakaiki, ook alweer zo’n mooie naam. Het plaatsje is omgeven door subtropisch regenwoud. De nikau palmen groeien hier uitbundig naast de bekende boomvarens, de boomfuchsia, flax en andere inheemse soorten. We springen weer een gat in de lucht, want wederom is het weer beter dan verwacht. Een subtropische 21 graden met een halfbewolkte lucht maakt dat we [...]
Ik denk dat het heel belangrijk is dat we ons zorgen blijven maken over het weer, zolang we namelijk met gefronste wenkbrauwen naar het weerbericht gekeken hebben, zolang is het namelijk, haaks op de voorspelling, prachtig weer. We zijn door (verrassend maar waar) de meneer van I verwezen naar een aantal mooie locaties de in de buurt van Fox Glacier te bezoeken zijn. En hij heeft niet gelogen: closer doesn’t mean you’ll see more. We worden richting de zee gestuurd vanaf waar we een prachtig overzicht over de bergen voor ons met daartussen de Fox Glacier. Als een ijzige wit/blauwe tong wringt hij zich tussen de bergen door om bijna op zeeniveau te eindigen. En dat is bijzonder. Slechts een paar gletsjers ter wereld komen tot op zeeniveau en de meeste zijn in Antarctica of Alaska. Door de onwaarschijnlijke hoeveelheid regen (tot 16 meter in het firnbekken, de bakermat [...]
In de morgen is het bewolkt, maar de temperatuur is zo heerlijk dat we fijn buiten ontbijten. Het uitzicht vanaf onze plek is fenomenaal met vergezichten over het meer, de besneeuwde bergen en bossen. Achter ons klimmen de konijntjes de heuvel op. We rijden naar het plaatsje Haast, waarna we na de lunch in het schijnbaar beste restaurant toch tegen elkaar moeten bekennen dat dit niet the place to be is. Helaas is het onderweg begonnen met regenen en dat maakt het lastiger om plannen te maken. Een 30 kilometer verderop is een plek op het strand waar nog de laatste mogelijkheid zou kunnen zijn om fjordland kuifpinguïns te zien, die heb ik tot nu toe nog gemist. Het gaat harder regenen en we besluiten om eerst even te chillen bij een rest area verderop. We doen een dutje, rummikubben wat en warempel, het wordt droog! Als een dolle rijden [...]
Op één of andere manier ontsnap ik niet aan het idee dat Rob Roy de naam is van een goedkoop maar vooral vies whiskymerk. Zo’n drankje waar de scheuren van in je kop springen, zelfs voordat je er van gedronken hebt. Gelukkig is de realiteit een stuk minder pijnlijk. Het natuurtechische hoogtepunt van de regio is namelijk de Rob Roy gletsjer (ijs bij uw whisky?). Er te komen is nogal een mijl op zeven. De onverharde weg slingert zich steeds dieper het dal in en af en toe stuit je op een Ford. Normaal gesproken zou je dan een schadeformulier uit het dashboardkastje pakken, maar hier hebben we het over een doorwaadbare plaats in een riviertje. Omdat onze verhuurmaatschappij zo kinderachtig is om onverharde wegen en Fords tot no-go zone te verklaren gaan we dus op chique en hebben we de lokale buschauffeur een handje lokale pecunia doen toekomen en [...]
Het kampeertempo van Nieuw-Zeeland wordt vrij sterk gestuurd door het weer. Natuurlijk is het heerlijk om lekker in je bedje te liggen en de regen op het dak te horen tikken. Maar minder leuk is het als dat zelfde tikken plaatsvindt op je poncho. Complicerende factor in deze is dat de weersvoorspellingen hier ter plekke nogal in de kinderschoenen lijkt te staan. Zo kan het gebeuren dat we ’s avonds ter bedde gaan met het plan om in de ochtend een wandeling van 3 uur te maken om gebruik te maken van de voorspelde mooie heldere ochtend. De praktijk blijkt dus een stuk weerbarstiger. Als de wekker zijn werk gedaan heeft, schuiven we het gordijntje opzij en ontdekken dat we ons vrijwel in de mist van een grauw wolkendek bevinden. De geplande wandeling is naar de Key Summit, zo’n 1800 meer hoog. De camping ligt op 300 meter boven zeeniveau [...]
In de voortuin van de camping worden we in de ochtend wakker met een stralende zon. Top, die is binnen! Rustig aan vertrekken we richting Milford Sound, een 172 km lange trip met onderweg veel bezienswaardigheden. De eerste 60 km zoeven snel voorbij door het alom bekende weiland-met-schapen-landschap dat Nieuw-Zeeland zo kenmerkt. Daarna zien we de sneeuwtoppen verschijnen en ontplooien zich uitzichten die niet te beschrijven zijn, toch probeer ik het. Rijdend langs een meer aan de linkerkant zien we een ruig berglandschap aan de rechterkant met besneeuwde toppen. Een slingerweg leidt ons door soms een smaller en dan weer een breder deel van het dal. Elke bocht toont weer verbluffende nieuwe doorkijkjes naar nieuwe bergen. Het fjordgevoel krijgen we nu al. Eén van de stops is Mirror Lakes, een klein meertje waarbij je bij goed windstil weer de bergen weerkaatst ziet in het water. Een verrekte eend zwemt een [...]
Er zijn van die dagen dat je niet kunt wachten om je verhaal te delen. Spectaculaire gebeurtenissen, prachtige avonturen en ongelofelijke belevenissen… Vandaag is zeker niet zo’n dag. Invercargill, de meest zuidelijke stad van Nieuw-Zeeland maar meer ter zake in deze, op Ushuaia na de dichtstbij Antarctica gelegen stad. Kortom: het is hier winderig, koud en nat. Het bed is dus eigenlijk de beste plek om te zijn. Maar ook daar kun je niet tot in den treure mee door gaan, dus draaien we rond een uur of 11 de SH99 op: State Highway 99. Hij brengt ons, ondanks nogal wazige routekeuzes van TomTom, langs saaie lange wegen die qua aantrekkingskracht kunnen wedijveren met de Flevopolder, naar Te Anau, de uitvalsbasis voor een verkenning van Fjordland, hier ter plaatse nogal fout geschreven als Fiordland. Een woest, onherbergzaam gebied waar feitelijk twee wegen zijn, die alleen maar te danken zijn aan [...]
Een koude nacht met 2 tweepersoonsdekbedden is een eitje. Alleen uit dat warme holletje kruipen is ’s ochtends nog wel een uitdaging, die we weten te overwinnen. Het weerbericht voor de komende dagen is ronduit belabberd, dus plannen we vandaag geen activiteiten die een langdurig buitenzijn vereisen. We gaan via de Catlins naar Invercargill, wat een schilderachtige rit zou moeten zijn met her en der wat bezienswaardigheden. We rijden eerst een stuk naar het beginpunt en al gauw komt de eerste stop in beeld: Nugget Point. De smalle klif in zee huist een vuurtoren en metersdiep beneden zien we de zeehonden lekker liggen in het zonnetje. Het waait wel erg hard en net voordat we de vuurtoren bereiken is ook de zon weg. Op de uitkijkplatformen worden we bijna weggewaaid de zee in, maar wat een spectaculair uitzicht hebben we op de woeste golven die metershoog op de rotsen knallen. [...]
Eerst een flashback naar gisteravond. Rond een uur of 11 gaan we gewapend met camera en statief op zoek naar een mooie plek voor nachtfotografie. Jammer is wel dat er een klepper van een maan aan de hemel staat, voor een nachtfoto staat dat ongeveer gelijk aan de zon. We proberen wat en weten Mount Cook met sterren erboven te vangen, maar lastig blijft het. Een andere campinggast ziet ons staan en komt even kijken. Hij heeft zelf ook een vergeefse poging gedaan, maar heeft zijn huiswerk beter gedaan dan wij. Vannacht om 2 uur is de maan onder en zal de melkweg vrijwel precies boven Mount Cook staan. We besluiten de wekker om half 3 te zetten… Om 2 uur maakt Marieke me wakker: “ik heb het zo koud!!!!” De heldere nacht en het feit dat de camping zich relatief hoog bevindt, zorgt ervoor dat het een ijskoude nacht [...]
Ik word wakker van het getik van regen op het dak. Ik draai me om en slaap nog even door totdat ik gewekt wordt door de zon die knijterhard door de gordijnen schijnt. Hmmm, verwarrend… nog maar even omdraaien… Als het echt tijd is om wakker te worden, is het buiten zwaar bewolkt en trekken de wolken vanuit het dal omhoog. De weersvoorspellingen voor de komende dagen zien er niet heel prettig uit. Vandaag zwaar bewolkt met af en toe een bui, morgen zwaar bewolkt en vollop regen en overmorgen als de dag ervoor maar dan met een halvering van de temperatuur. Kortom: four seasons in one day zoals het oud Nieuw-Zeelandse spreekwoord zegt. Omdat de regenkans vandaag relatief klein is besluiten we te gaan wandelen in Mount Cook National Park. We klappen het bed op, trekken (niet onbelangrijk) de stekker eruit en rijden richting het park. In Mount Cook [...]
Ik ben zó slecht in vroeg opstaan. Maar ik weet het van mezelf en zodra de wekker gaat spring ik spreekwoordelijk uit ons hefbed en zet gauw een kopje thee. Het is al licht en het lijkt alweer een stralende dag te worden. We vervoegen ons voor de tweede keer bij de incheckbalie van Whale Watch en we zien meteen dat we in ieder geval gaan varen. Het gevoel proefkonijn te zijn komt wel in me op. Er moeten namelijk mensen zich opofferen om te checken of de walvissen binnen of buiten het gebied zijn en dat zijn de eerste drie vroege boten. Aan boord zitten we naast twee ‘Ha ook Nederlanders!’ die gisteren ook proefkonijn waren en niks hadden gezien. Het schijnt dat dit al anderhalve week het geval is. Het zet bij mij in ieder geval de verwachtingen op een lager pitje. Het vaartempo wordt rustig opgevoerd en [...]
De dag begint stralend: strakke blauwe lucht, geen zuchtje wind en een vlak zeetje. Niets lijkt dus een uitstekende walvistocht in de weg te staan. Als we ons bepakt met fotocamera en zonnebrand melden bij de incheckbalie van Whale Watch Kaikoura blijkt er echter een geheel andere factor mee te spelen: de walvissen zijn niet thuis. Hoe ze dat weten wordt ons niet helemaal duidelijk, maar er rest ons niets meer dan een reschedule naar morgenochtend vroeg. Om kwart voor 7 paraat zijn in een hernieuwde poging om te reuzen te zien. Dit laat overigens wel een iets ander licht schijnen op het wapenfeit dat ze 95% kans geven op het zien van walvissen. Als je alleen uitvaart als ze zeker weten in de buurt zijn, is de 95% eigenlijk nog een slechte score… We hadden ons gisteren al door de (Nederlandse) dame van de plaatselijke i laten voorlichten en [...]
Fotoalbum met een kort overzicht van wat we gezien en meegemaakt hebben op het Noordereiland. Tip: Open de pagina en klik op het vergrootglas om de foto om groot formaat te bekijken
Op de vol geprakte kampeerplaats is het goed toeven geweest. Eigenlijk weinig geluiden van de highway of de flyway. Toch slapen we beiden onrustig om wat voor reden dan ook. We proberen zoveel mogelijk waarde uit onze free WiFi vouchers te halen en vallen onze naasten nog even lastig voordat we gaan varen. De tocht naar de ferry is makkelijk en kort, zodat we nog snel even kunnen ontbijten terwijl we in de opstelrij staan. De zon schijnt uitbundig en er zijn nu werkelijk maar twee pufjes wolk te zien. Dat belooft een mooie overtocht te worden! Ook de ferry wordt volgeprakt en we gaan eerst gauw koffie en thee halen. De vaarweg vanuit Lambton Harbour gaat slingerend naar de Cook Strait. De toeristen hebben zich in rijen van drie opgesteld op het observatiedek om een mooi plaatje van Wellington te kunnen schieten, het uitzicht belemmerend van de mensen die [...]
We worden voor de wekker wakker doordat de zon op zeer indringende wijze langs de randjes van de gordijnen naar binnen dringt. Het dikke grijze wolkendek van gisteren heeft plaats gemaakt voor een strakke blauwe lucht. De drie vulkanische geweldenaren liggen te glimmen in de morgenzon. We ontbijten onder het toeziend oog van Mount Doom die deze morgen een oogje (niet van Sauron deze keer…) dicht knijpt. Een mooi afscheidscadeautje! Na het afwassen van de ontbijtbordjes blijkt het Nieuw-Zeelandse weer alweer zijn intrede te hebben gedaan en zijn er dikke wolken rondom de vulkanen aan het optrekken. Tijd om te vertrekken dus. We gaan op weg naar Wellington omdat we daar vandaan morgen met de boot naar het Zuidereiland vertrekken. De rit gaat langs eindeloos golvende groene heuvels met heel veel schapen en koeien met hier en daar een stukje natuur dat de dans heeft ontsprongen. De door de huurmaatschappij [...]
Ik word wakker met een zwaar gevoel in mijn hand, een soort van trekkend gevoel aan de ring om mijn middelvinger. De ring wil terug naar zijn meester. En nu wil het toeval dat we met ons little house on wheels op een camping staan met uitzicht op Mount Doom, dat komt dus mooi uit. Een dergelijk gewichtige opdracht hoeft een leuke wandeling er naartoe niet in de weg te staan, dus we pakken de route via de Lower Taranaki Falls. Een mooi slingerend paadje waar we niet vanaf gaan, durfals dat we zijn. We wandelen door het bos langs een beekje in een sprookjesachtig bos met weelderige varens. De waterval is mooi en hoog, aan de bovenkant zien we andere wanderers dicht bij de rand komen om foto’s te maken. We lopen door richting de vulkanen, die helaas ernstig in de witte watten lijken te hangen. Nou ja, het [...]
Gelukkig heeft de supervulkaan onder onze voeten zich vannacht gelukkig, net als ons, slapend gehouden. Wat is er dan een betere manier om te ontbijten met een lekker eitje zolang die nog vers is. De rest van de dag zal namelijk de geur van de rotte variant van dit ontbijt overheersen. Er zijn verschillende opties voorhanden, waarvan de ene folder nog mooier is dan de andere. We kiezen er eentje die een combinatie belooft te zijn van lokale Maori cultuur en woeste natuur. Het pakt goed uit. We haken bij een rondleiding aan die geleid wordt door Carla, een struise Maori dame. Zoals veel Maori’s is ze, op z’n zachtst gezegd, een maatje extra. Ze verklaart het zelf als volgt: vroeger joegen de Maori’s op Kiwi, dat mag niet meer dus nu jagen ze bij McDonald’s, Kentucky en Burger King. Ze start met een kort verhaal over de aankomst van [...]
De Groene Draak lonkt.... Over het algemeen is het een goede gewoonte om de top toeristenattracties van een land met de nodige voorzichtigheid te bekijken. In Nederland hebben we het bijvoorbeeld over Volendam, de Keukenhof of de Wallen. Drie attracties die wat mij betreft exemplarisch zijn voor te vermijden tijdsverdrijven. Daarom is het met enige achterdocht dat Hobbiton (nummer twee attractie in aantal bezoekers) in ogenschouw genomen werd. Maar gisteren heeft het enthousiasme van Patricia en Jan-Bert over deze activiteit mijn achterdocht doen verdampen. Dus zijn we op weg naar de filmset van zowel The Hobbit als Lord of the Rings. Het had nogal wat voeten in aarde om er binnen te komen, want vooraf boeken bleek noodzakelijk en dat hadden we niet gedaan. Om 11 uur ’s avonds wordt er druk gezocht op internet naar een mogelijkheid en verrassend genoeg blijkt er nog een optie. Als we [...]
Ik word al vroeg wakker van één of ander raar geluid. En zoals je soms echt heel vreemd kunt denken in je halfslaap ben ik zo een uur aan het beluisteren en bedenken of het een vogel is, of dat het speelgoed is van het kindje in de tent naast ons. Ik kom er niet achter en houd het op een vogel. De eerste attractie van vandaag is Cathedral Cove. Het is een prachtig verscholen baai waar je toegang tot krijgt door een grote natuurlijke tunnel in de rotsen. Het water is turkoois blauw, het strand wit en natuurlijk zijn we niet de enigen. De prachtige plaatjes kunnen geschoten worden, maar daarvoor moet je je handig manoeuvreren tussen de andere fotografen door. Wel grappig dat op de beelden lijkt alsof je de enige bent. We kijken hoe de kajakkers het water worden ingeduwd en maken de mooie terugwandeling. De volgende [...]
Vandaag hebben we een rijdag. Vanuit het noorden slingert de weg zich langs mooie baaien, bossen van boomvarens en groene weides. Het busje is heerlijk om mee rond te tuffen. Automaat, dus geen gepiemel met terugschakelen bij elke helling, dat wordt met Japanse intelligentie allemaal voor ons geregeld. Aan het drukker wordende verkeer valt af te leiden dat Auckland nadert. De Auckland Harbour Bridge heeft zeker niet de allure van de Sydney Harbour Bridge maar geeft wel een mooie blik op de stad. Een stad waar overigens verder geen enkele aantrekkingskracht vanuit gaat, dus geven we iets meer gas en slaan af richting de Pacific Ocean Road, een prachtige weg langs de baai van Thames die leidt naar het schiereiland Coromondel. Eén van de mooie dingen die ze hier hebben is public toilet. In elke onooglijk gehucht of grote stad zijn op regelmatige afstanden prima publiek WC te vinden. In [...]
Vroeger dan nodig worden we wakker gemaakt door een lokale Kiwi die heeft besloten om de rotonde iets voorbij de camperplek om te toveren tot een circuit. Hij raast als een wilde rondjes met gierende motor en spinnende banden. Na een rondje of 10 heeft hij eindelijk bedacht welke afslag het gaat worden, een besluit waar de normale medemens maximaal ¾ rotonde over doet. Langzaam verdwijnt het geluid van Kiwi Verstappen in de nacht. We proberen nog wat te slapen, maar verder dan wat soezen komt het niet en dus zitten we vroeger dan gepland aan het ontbijt. Achter ons strekt de baai zich uit met hier en daar een rotspunt die de oppervlakte doorbreekt: kunnen we vast wennen, want rotspunten die ergens uit zee verschijnen zijn vandaag het hoofddoel. Dive! Tutukaka is een geroutineerde operatie. Geen geneuzel, geen overbodige bla bla, gewoon spullen pakken en op weg. De enige [...]
Zoek 't snuitje... De jetlag is nog niet helemaal verdwenen, blijkt wel uit het tijdstip waarop we de volgende ochtend wakker worden. De nacht was ietwat onrustig, want de matras van ons opklapbed heeft niet helemaal dezelfde dikte als thuis. Maar toch slapen we lekker uit en zitten vervolgens heerlijk in het zonnetje te ontbijten. Het plan is om naar het Kauri park te gaan om die grote bomen nader te inspecteren. De koers in de Tomtom wordt gezet richting het bezoekerscentrum en off-we-go. Even later zien we dat het verwachte aantal kilometers te rijden wat afwijkt van hoe lang de navigatie daar over denkt. Hé verdikkeme, nu alweer ruzie met die Tomtom, dat hebben we vaker meegemaakt. Dus wordt Google Maps ook erbij gehaald, daar hebben we betere ervaringen mee. Maar ook die haalt hetzelfde trucje uit. We stoppen abrupt de campervan en bedenken dan dat die [...]
In de rij voor 'n camper Lekker slapen kan best in een Ibis Budget Hotel zolang je maar genoeg jetlag te verteren hebt. Vijf keer wakker worden, maar gelukkig ook 5 keer weer in slaap gevallen. Een vluchtig ontbijtje om ons op tijd te kunnen vervoegen bij de volgende budget instelling. Mighty campers verhuurt de afdankertjes van Britz en Maui tegen gereduceerd tarief. Niet dat ze uit elkaar vallen van ellende, maar een gescheurd gordijntje of een deuk in de achterdeur worden vrijwel af-fabriek meegeleverd. Het is druk bij het uitgiftepunt en alhoewel we één van de eersten zijn die ons melden duurt het vrij lang voor er actie in de tent komt. Vloekend en tierend komt de medewerker aan, scheldend op de administratie, monteurs en chauffeurs. Waarom is ons nog niet geheel duidelijk, maar omdat we graag op pad willen, laten we het gelaten over ons heen [...]
Al weken stopte ik het heel ver weg, maar op een gegeven moment kon ik het echt niet meer ontkennen: er moet gereisd worden en wel ver. De wekker gaat vroeg, maar voor mijn doen weet ik me verrassend snel in de kleren te hijsen en de laatste spullen te pakken. Onze chauffeur in de persoon van de allerliefste Suus komt met een vrolijke ‘goedemorgen’ binnen. Hup, tassen in de auto en gaan met die banaan. We spoelen vooruit naar het inchecken en worden verrast door het feit dat we lijdend voorwerp zijn van de oefening ‘manueel inchecken’. De module geduld wordt weer ernstig op de proef gesteld, alhoewel we goed op tijd waren, de rij achter ons groeit en groeit en groeit. Zoals altijd wordt geduld echt wel beloond en we mogen door naar de security scan. Ik was al begonnen met alle gevaarlijke dingen uit mijn tas te [...]
Leeg he? Komt nog wel een keer... 8-)
Schammele fotoopbrengst van een duikvakantie met Gert-Jan. Schammel omdat ik mijn flitser vergeten was mee te nemen. Er zitten ook nog wat foto's bij van Gert-Jan om het nog een beetje body te geven Tip: Open de pagina en klik op het vergrootglas om de foto om groot formaat te bekijken
De volgende dag ontbijten we nog aan boord en worden vervolgens naar een resort dichtbij gebracht. Daar is het retedruk maar vooral reteheet maar we scoren ergens een ligstoel en lezen wat in de schaduw. Kwestie van weinig bewegen. De lunch is okay, pizza voor 2 euro. We hebben uitzicht op de toegangscontrole. Alle locals moeten door de scanner en worden gefouilleerd terwijl de westerlingen gewoon door mogen lopen. Moet toch wel een frustratie opleveren voor de locals… In een snorderauto worden we naar het vliegveld gebracht. De toegangscontrole is spectaculair… Spectaculair slecht! Mijn batterijen die ik in verband met overgewicht uit de tas heb gehaald en in mijn cameratas heb gedaan moeten eruit. Ik moet daarvoor naar een iemand die achter een tafel zit te nietsen. Degene die me gestuurd heeft kijkt ook al lang niet meer dus als ik gewoon doorloop is er geen haan die daar naar [...]
Vroeg op voor de laatste keer. Zes uur klopt Hamada zachtjes op de deur. We kennen de routine intussen en soezen door tot 10 voor half 7, scoren een kop koffie en zijn op tijd voor de briefing. Een muurduik met kans op de spitssnuitkoraalklimmer. Het wordt een aardige duik. In het begin op diepte veel gorgonen maar geen spitssnuitkoraalklimmer :cry: flinke stroming mee dus we schieten ook met flinke vaart voorbij een flinke groep gorgonen zonder een serieuze kans om ze uit te pluizen. Om de hoek gaat de stroming opeens de andere kant uit en dan wordt het hard werken om toch bij de boot te eindigen. Dat lukt maar gevolg is wel dat we weinig van het rif genieten mede omdat er riftechnisch ook niet veel te genieten valt. De tweede duik is vlak voor Hurghada. Als we aankomen is er één boot maar tegen de tijd [...]
De eerste duik is de duikstek die ik in 2002 in mijn logboek typeerde als: de meest beroerde duik ooit (omdat we afdreven vanwege de totaal verkeerd geplande duik en verkeerde startplek en twintig minuten lang, het eiland steeds kleiner zagen worden...) Nu is de situatie duidelijk anders: de stroming klopt, de locatie klopt en de briefing klopt. Een leuke duik, die diep begint maar al snel hoger gaat. We redden het net niet om bij de boot uit te komen en worden na het oplaten van de boei, met de zodiac teruggechaufeerd. De tweede duik is bij Umm Gammar en ik herken zowaar boven- als onderwater het landschap. Het wordt een mooie duik met veel leuks waaronder een octopus. Aan het einde van de duik hangen we lang rond een koraalblok waar een wrasse brutaal tegen mij is. De derde duik is bij Smnall Giftun. Wederom een leuke duik [...]
Die drie keer Thistlegorm start met wederom een zachte klop op de deur om 6 uur. We gunnen onszelf 20 minuten soezen en gaan vervolgens als echte routiniers te werk: kleren aan (ongeveer 10 seconden werk: korte broek, hemdje), door naar boven waar we in het voorbijgaan de Nitroxanalyzer meepakken, fles analyseren (keurige jongens: wij zijn de enige die dat trouw blijven doen), ademset monteren, door naar de eetzaal voor een bak heerlijke aanmaakkoffie en dan redden we het net om in de bel voor de briefing klaar te zijn. Wij, William en Geert, horen dan de Franse briefing aan als een mooi samenspel van veel mooie klanken waaruit we af en toe wat oppikken om vervolgens een privébriefing te krijgen in het Engels. We gaan het wrak van buitenaf bekijken. We dalen af zonder noemenswaardige stroming en komen op het altijd spectaculaire wrak. Trost overeind staand, ankerkettingen, treinwagons links [...]
Uitslapen is iets uit een ander leven bedenk ik me als om 6 uur de inmiddels bekende maar o zo gevreesde klop op de deur ons uit de duikerscoma opwekt. We weten inmiddels dat er ruimte is om te soezen en dus rekken we het sluimeren tot 10 voor 6 waarna we met enig doorpakken de fles analyseren, een kop koffie maken en een plakje verse cake verorberen in een rondje van 30” vlak, snel genoeg om ons op tijd op het bovendek te vervoegen voor de briefing van Hamada. We gaan naar Ras Mohammed, één van de bekendste duikstekken van Noord-Egypte. Staat bekend om z’n mooie muurduik, grote vis en verraderlijke stroming. Het schiereiland van het nationale park Ras Mohammed steekt ver de Rode Zee in fungeert als een soort golfbreker waar stroming op vreemde manieren vanuit de enorme diepte oprijzen en om de koraaltorens heen warrelt. We springen [...]
Vakantie da’s lekker uitslapen dus springen we fris en fruitig uit onze hut als Hamada op de deur klopt. Daarvan is ongeveer 100% gelogen want om half 6 wakker gemaakt worden is niet leuk en het kost ons dan ook enige innerlijke overtuigingkracht om op te staan. Zo bedenken we ons dat als we om 2 minuten voor 6 wakker gemaakt worden, we nog steeds fully dressed (=zwembroek) op tijd voor de briefing kunnen zijn. We hijsen het slaperige lijf toch iets eerder eruit en doen wat inleidende beschietingen: fles analyseren en ademset op de fles schroeven. Ademset weer losmaken en de duikbril (die we om de kraan moeten hangen als teken dat we Nitrox willen) bevrijden en nogmaals ademset vastmaken. Ook moet ik op zoek naar mijn loodpockets omdat er 3 mensen met hetzelfde vest zijn (en dus dezelfde loodpockets) en één daarvan heeft mijn hoeveelheid lood opgeëist. Nog [...]
Ontbijt is lekker laat om 8 uur. Daar krijgen we een korte briefing die de plannen voor vandaag uiteen zetten. Na ontbijt grote briefing, daarna rond half 11 een duik en vervolgens door naar de laatste duikstek waar we rond 16u de laatste duik gaan maken. Tijdens de primaire briefing blijken we van de 21 man\vrouw de enige niet Franssprekende gasten te zijn. Van de Franssprekende gasten is er 1 die absoluut geen Engels spreekt: succes safarileider... We krijgen af en toe na veel Frans getetter een korte Engels samenvatting. We krijgen genoeg info om er mee te kunnen duiken. En dat doen we dan ook bij Sha’ab El Erg. Een duikstek die ik zou moeten kennen omdat ik volgens mijn logboek er al een keer of acht gedoken heb. Soms is een slecht geheugen ook best wel praktisch want de duik is geheel nieuw voor me… We maken een [...]
Het idee was tijdens onze wekelijkse rondgangen door bos en stad ontstaan. Gert-Jan en Remco, hardloopmaatjes sinds jaar en dag waren niet alleen hardloopmaatjes maar ook duikbuddies. Mijn plan was om gedrieën een duiktripje te gaan maken naar waar het leuk duiken en niet al te ver reizen was. Het werd al snel duidelijk dat het lastig ging worden om met z’n drieën te gaan want Gert-Jan heeft in principe alleen vrij tijdens de schoolvakanties en Remco kan vanwege zijn kinderen eigenlijk altijd behalve tijd behalve tijdens de schoolvakanties. Na lang wikken en wegen draaide het uit op een duiktrip met Gert-Jan. Jammer, want met z’n drieën is het eigenlijk altijd gezellig maar ’t is zoals het is… Dahab was een optie maar een rondgang langs de gangbare duikreisaanbieders leverde op dat er vanwege het aangescherpte reisadvies (alleen noodzakelijke reizen) niemand was die nog trips aanbood. Natuurlijk waren er wel [...]
Met de camper van Marieke's ouders naar Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland Tip: Open de pagina en klik op het vergrootglas om de foto om groot formaat te bekijken
Eigenlijk hebben we nog niets uitgezocht maar 1 ding is wel zeker: we vliegen op 3 november naar Auckland en vliegen we op 30 november weer terug vanaf Christchurch. Daartussen hebben we de beschikking over een busje met een bed. Daarmee gaat zich ongetwijfeld een mooie vakantie afspelen. Nog maar 176 nachtjes slapen
Na dit fotoalbum van Namibië zijn jullie echt van ons af . Het was zo leuk om al jullie reacties te lezen, dank jullie wel voor al die aardige en grappige opmerkingen! De foto's zijn gemaakt door Marieke, Rob en Willem. Tip: Naar mijn bescheiden mening kun je de foto's en videootjes het beste bekijken door bij de eerste foto op het vergrootglas te klikken. Je krijgt dan een mooi beeldvullende overzicht. Je kunt vervolgens door de foto's heen bladeren met de muis, de pijltjestoetsen of door op de play knop te drukken en achterover te leunen...
’t Is klaar, afgelopen, over! Een mooie vakantie komt ten einde, vandaag rest eigenlijk alleen het verplichte dansnummer van de terugreis. Omdat we ook de koelkast al leeggeruimd hebben besluiten we in het restaurant te gaan ontbijten. Dat levert een omelet op met een hoeveelheid eieren die in Nederland waarschijnlijk niet eens meer te krijgen is (je merkt: we zijn weer in bewoond gebied, het “wereldnieuws” komt weer langzaam ons leven binnen). Als we vertrekken blijft er de respectabele stapel afdankers achter in het keukentje, variërend van mosterd, verlengsnoer, sportschoenen naar een drone en een Canon zoomlens. Kortom: Sinterklaas is vroeg dit jaar. Het inleveren van de auto heeft ons gisterenavond bij het laatste knapperende haardvuur nogal wat hoofdbrekens gekost. Afscheid nemen van de trouwe reisgenoot die ons zonder problemen over de meest rottige wegen en uit penibele situatie heeft geleid gaat niet zonder slag of stoot. De autoverhuur is [...]
Wakker worden in de tent bovenop ons bakkie is altijd weer verrassend. Het doek is dik en houdt zonlicht prima tegen. Ik moet echt op mijn telefoon kijken en als ik de rits open doe, zie ik dat de zon alweer voluit schijnt. Soms word je vroeg wakker door vertrekkende buren, een andere keer is de camping half leeg en kunnen we ‘uitslapen’. Tot 6.30 uur wel te verstaan, met nog een doezelhalf uurtje erbij. Onze bedtijd is zowat elke avond Afrikaans op tijd, meestal gaat het licht uit ergens tussen 21 en 22 uur. Ik kom dus ruim aan mijn verplichte nachtrust toe. De afgelopen nacht is zo ontzettend stil geweest. In de woestijn is het echt leeg: geen vogels, geen bavianen, geen nijlpaarden. onze luxe kampeerplaats met privé sanitair en keukentje heeft uitzicht op de dorre vlakte met rondom ons mooie bergpartijen. Maar aan alles komt een eind [...]
We kamperen op vlakte tussen de bergen waar omgevingslicht ver te zoeken is. Hetzelfde geldt voor het fenomeen wolk, dus we hebben de ideale omstandigheden om afgelopen nacht de sterrenhemel te fotograferen. Maar wie zou er een spelbreker kunnen zijn? U raadt het al de maan. Afgelopen dag ging de maan op 1254 uur op en om vandaag om 0206 uur onder. Tenminste dat weet Garmin-gps te melden. De halve maan werp zoveel licht op aarde dat je er een boek bij kan lezen. Sterren stralen vooral in bed, en het goede voornemen is dan ook om om 0200 uur op te staan. 0200 Uur; ik moet plassen. Tegen heug en meug in lukt het om de tent te verlaten. De maan staat laag, maar niet zo laag dat deze om 0206 uur achter de bergen verdwijnt. Het is een goed excuus om gewoon weer snel tussen de dekens te [...]
We worden wakker met een bizar natuurverschijnsel. Als ik naar buiten kijk zie ik een witte waas aan de hemel. De locals gaan hun gang alsof er niets bijzonders gaande is maar wij kijken onze ogen uit. Geen zon die onze botten op komt warmen na weer een koude Afrikaanse nacht maar een hemel vol witte watten. Ik graaf in mijn geheugen en bedenk me dat in een ander leven, ergens in een laag land ik dit al eens eerder mee gemaakt hebt, en als ik mijn hersens pijnig schiet mij opeens de naam te binnen: wolken! We vertrekken uit Pebblestone House, een lieve bed en breakfast met een dame van twee turven hoog die haar uiterste best gedaan heeft om het leuk te maken. En ook al is het mijn smaak niet, ik vind het heerlijk om te zien hoe een dametje van rond de 70 alles tot in [...]
De routeplanner leidt ons vandaag via Skeleton Coast National Park naar Swakopmund. Dit is wel tegen de geadviseerde route van het reisbureau in, maar het personeel van de lodge weet ons te overtuigen dat dit een veel betere route is (sneller en betere weg). De gesteldheid van de weg helpt behoorlijk mee, eerst moeten we nog hartelijk lachen om het bord met ‘’maximum snelheid 100 km’, niet veel later blijkt dat we dat makkelijk halen. Ongelooflijk hoe het landschap ineens kan veranderen van begroeiing, ondergrond en de daarmee gepaard gaande kleuren. Bosjes en gras en lege vlakten wisselen elkaar af. De beesten laten zich wel minder zien, maar toch is de giraf nog af en toe zichtbaar en natuurlijk de gemsbok en de springbok. De toegangsgate bij het park is behoorlijk stil en een alleraardigste ranger verstrekt ons zonder kosten een vergunning om het park binnen te komen. Een donatie [...]
Vandaag gaan we rustig aan doen, hebben we besloten. De 5000 km grens hebben we inmiddels overschreden en dat zijn best wel veel kilometers voor 3,5 week reizen. We slapen uit tot 7.00 uur en genieten van een heerlijk zonnetje bij het ontbijt. Na gistermiddag laat ook deze ochtend Jimbo de huisolifant zijn achterste zien vanaf onze camp site. Tot een uur of 14.00 hangen we rond bij het zwembad, totdat we verdreven worden door de Nederlandse kids-invasie. Tijd voor wat actie! Ja, we gaan weer een game drive doen. Hier aan de randen van de woestijn verwachten we eigenlijk niet zoveel wild meer, het landschap daarentegen is beeldschoon. We rijden eerst 20 minuten op een vreselijke hobbelweg, waarvan we hopen dat die straks wel beter wordt. Niet dus. Het lijkt wel een centrifuge gecombineerd met een hooischudder. De zonsondergang is snel en wordt uitstekend begeleid door een biertje of [...]
Het wordt langzaamaan tijd om wilde natuur in te gaan ruilen voor natuurschoon. Tot nu toe was het landschap van ondergeschikt belang, geholpen door het feit dat het landschap plat als een dubbeltje was. De parade van alle wilde dieren was veruit de mooiste attractie. We verlaten het park na een grondige maar tegelijk treurige controle. De poort waar we het park door verlaten wordt nauwelijks gebruikt en het personeel dat er zit straalt een bonk treurigheid en verveeldheid uit. De in camouflagepak gestoken agent controleert of we niet stiekem een leeuwenwelpje of olifantenjong voor thuis naar buiten proberen te smokkelen, de parkwacht waar ik me af moet melden gunt onze vergunning geen blik waardig en heeft geen idee welke datum en hoe laat het is waardoor ik valsheid in geschrifte pleeg bij het invullen van het logboek. Zonnestraaltje in deze poel van treurigheid is de dame van de mond-en-klauwzeerbestrijding. Met [...]